De minpuntjes van social media

Johan Cruijff sprak ooit de wijze woorden: "Elk nadeel hep z'n voordeel." In veel gevallen klopt dat wel. Maar werkt het ook andersom? Het laatste half jaar heb ik met veel enthousiasme geschreven over social media en heb ik geprobeerd de verschillende aspecten ervan te belichten. Nagenoeg allemaal positief.  

Toch ben ik gaan nadenken over de negatieve punten van social media. Ik vind het tijd voor een kritische noot.

We leven in een tijd van veel informatie. Waar en wanneer we maar willen. We hebben altijd en overal toegang tot internet en social media. En het social media landschap is groot. Je kunt wel zeggen oneindig groot. En snel. Daardoor worden we elke dag blootgesteld aan een enorme hoeveelheid input, informatie en verspreidheid. Dit heeft tot gevolg dat er al snel een overload aan informatie en aan communicatie is.

Ik neem als voorbeeld Twitter: hoe meer mensen je volgt, hoe meer informatie, tweets, links en attachments er op je af komen. Je hebt steeds meer te lezen wil je op de hoogte blijven. Er wordt steeds meer van je gevraagd. Een reactie, een mening, toevoegingen etc.

Er zijn grenzen (of toch niet)
De grenzen tussen werk en privé vervagen. Juist doordat we altijd en overal social media tot onze beschikking hebben. En juist omdat we 'even snel' willen kijken op Twitter, Yammer, Facebook of Hyves. En misschien wel omdat we de druk voelen om te reageren ook al leent de situatie zich er eigenlijk niet voor.

Zo is er ook een, ja hoe zal ik het noemen, een soort van generatiekloof. De wat oudere generatie, ik zeg het voorzichtig, kan het niet altijd waarderen dat je ook in contact staat met de social media tijdens een gezellige borrel, verjaardag of bijeenkomst. Je bent met iemand in gesprek maar ondertussen ook met de rest van de wereld in je achterzak (of handtas).

Privacy
Daarnaast vind ik dat je goed moet oppassen wat je op internet plaatst. Welke content je plaatst en waar. Er kijken veel meer mensen met je mee dan je denkt. Zo ook een nieuwe werkgever, je nieuwe relatie. En daarbij al je vaste volgers/vrienden/contacten. Je hebt het natuurlijk zelf in de hand, maar je privacy kan ver te zoeken zijn als je niet voorzichtig bent.

Link je bijvoorbeeld Foursquare aan je Twitteraccount en check je vervolgens in bij Theater Carré in Amsterdam (ik noem maar een zijstraat)? Sta even stil bij hoe openbaar je account is. Je zou raar staan te kijken als er bij thuiskomst een kale plek op de muur te vinden is daar waar eens je flatscreen tv hing.

"Vrienden" verzamelenWist u dat er tegenwoordig mensen verzamelverslaafd zijn? Verslaafd aan het verzamelen van "vrienden". Ik plaats het woord "vrienden" bewust tussen aanhalingstekens. Er is een groot verschil tussen een vriend of een contact of volger....

Dan is er nog het minpuntje van de 140 tekens op Twitter. Al zijn de meningen daarover verdeeld of dit een minpunt te noemen is. Het is lastig om een emotie of mening over te brengen in 140 tekens op een zodanige manier dat het niet voor miscommunicatie zorgt. Je brengt namelijk een boodschap over in een beperkte hoeveelheid tekens, zonder mimiek of zonder ruimte voor het aanbrengen van nuances.

Dit minimum van tekens kan een probleem zijn maar zorgt ook dat mensen gaan nadenken over welke informatie men nodig heeft om de boodschap over te brengen. Ik denk dat er vaak ook wel een keer extra nagedacht mag worden of de boodschap überhaupt wel waard is om het WorldWideWeb op te sturen. Maar goed, dat is natuurlijk persoonlijk. Want wat ik belangrijk of interessant vind hoeft voor een ander niet zo te zijn. En omgekeerd.

Ik kan het niet laten om deze blog te eindigen met een postieve noot. Het zal wel de aard van het beestje zijn. Maar door onderstaand artikel, onlangs op nu.nl gelezen, was ik aangenaam verrast. Hoe creatief ben ik dan wel niet?

Veel plezier met dit artikel!

http://www.nu.nl/internet/2519776/twitteren-werk-bevordert-creativiteit.html

Tot de volgende keer.

Wendy Vervaart

  

De digitale wereld: Fast Forward

Waar is de tijd van Pong op je TV en spelletjes spelen op de NES (Nintendo)? De tijd van Duck Hunt en Super Mario Bros. De eerste Commodore Amiga met floppies. Goh, ik weet nog dat ik mijn eerste teksten voor school heb getypt op een typemachine. Elektrisch, dat dan wel. "Wat lijkt dit een eeuwigheid geleden", zeg ik met het risico bejaard te klinken. Ik ben 33 jaar oud, maar wat een wereld van verschil met toen ik aan het begin van mijn tienerjaren stond.

De technologische wereld is aan het veranderen, dat weten we allemaal. Het is als een sneeuwbaleffect. De technologie verbetert en versnelt met factor 2 in mijn ogen. Iedere ontwikkeling zorgt weer voor een snellere vooruitgang naar het volgende 'nieuws'. Waar houdt het op? Ik heb geen idee. Ik kan dat niet bevatten en ik kan niet bedenken hoe het er over 100 jaar gaat uitzien. Laat staan daarna.

In mijn omgeving zijn er nu al sceptici, meestal van een oudere generatie, die bang zijn dat de jeugd maar achter hun pc of tablet zitten, met de smartphone aan hun oren gekleefd, en daardoor alle menselijke contacten missen in hun leven. Ik denk dat het juist omgekeerd is. Door alle nieuwe communicatiemiddelen en social media (de naam zegt het al) heb je juist meer contact met familie en vrienden. Ik heb het al eerder gezegd, de hele wereld is binnen handbereik. Ieder moment van de dag. 24/7.

Met behulp van ‘data cloud’ is het mogelijk om binnenkort apparaatonafhankelijk te werken. Bijvoorbeeld: lees je thuis een boek op je tablet en moet je weg? Dan kun je je boek verder lezen in de trein op je smartphone, precies op de bladzijde waar je gebleven bent. De informatie wordt namelijk online opgeslagen en niet meer op de harddisk van het apparaat.

Tegenwoordig is het eigenlijk onmogelijk om nog iets te vergeten. Alle verjaardagen en afspraken staan in je tablet en smartphone. Verdwalen kan niet meer met Google Maps. Al lukt het ondergetekende toch wel eens om de weg kwijt te zijn. Letterlijk. Een stokbrood en Franse kaasjes bestellen bij de chauvinistische winkelbediende op de camping in Frankrijk, geen probleem. Er zijn genoeg gratis vertaal - apps te downloaden. Of gebruik Google Translate. "Un enfant peut faire le linge"...

Wat voor gevolgen hebben deze veranderingen in de werkomgeving?

Waar je momenteel niet om heen kunt is Het Nieuwe Werken (#HNW).
HNW, ook wel mobiel werken, betekent dat je altijd en overal je werk kunt doen. Zowel thuis, onderweg als op een flexibele werkplek. Je bent dus niet langer afhankelijk van plaats en tijd. Dit heeft een aantal voordelen:

• besparing op reistijd en -kosten en op CO2 uitstoot;
• medewerkers ervaren meer rust en concentratie tijdens het werken. Dit heeft een verbetering in kwaliteit en kwantiteit voor de verrichte werkzaamheden tot gevolg;
• HNW maakt een optimale afstemming mogelijk tussen privé en werk;
• Er treedt dankzij HNW een daling op van het ziekteverzuim en men is loyaler aan de organisatie;
• Het is een oplossing voor mensen die gebonden zijn aan huis (bv. gehandicapten);

En wat kan ik verwachten in de nabije toekomst voor de crisiscommunicatie in relatie tot social media? Op de website van het NCC (Nationaal CrisisCentrum) vond ik een mooi artikel daarover. Dat artikel wou ik jullie niet onthouden: Social media en crisiscommunicatie: een visie

Momenteel is er gelukkig een omslag gaande in Nederland. Er wordt op verschillende plekken onderzoek gedaan naar social media en crisiscommunicatie. Beleid wordt gemaakt of er wordt geëxperimenteerd. Zo ook wij, als GHOR MWB met het project CIA 2011.

Er is zeker nog een lange weg te gaan op het gebied van crisiscommunicatie in de toekomst. En achterblijven is geen optie. Dus Fast Forward... To the future.

Tot de volgende keer,

Wendy

Netiquette

Netiquette (short for "network etiquette" or "Internet etiquette")

Etiquette heeft alles te maken met beleefdheid en respect voor anderen. Hoe ga je om met etiquette in de nieuwe vormen van communicatie op het WorldWideWeb? Welke van onze oude etiquetteregels zijn nog van toepassing en wat is er veranderd? Met andere woorden: Wat zijn de regels van Netiquette?

Ik weet nog bij de start van het project CIA 2011 dat de collega's gevraagd werd om een twitteraccount aan te maken en te gaan twitteren. Er was, en in sommige gevallen nog steeds, angst om berichten op persoonlijke titel de wereld in te sturen. Wie kan het lezen? Wie bereik ik met mijn berichten? Wat mag ik wel en wat mag ik niet twitteren?

Nou gaat netiquette veel verder dan alleen Twitter. Denk ook aan meepraten op internetforums, participeren en lid worden van bepaalde (nieuws)groepen op bijvoorbeeld Facebook. Maar ook bij het versturen van e-mails of gewoon bij chatten.

Het is niet ingewikkeld... Gebruik je gezond verstand. Dan kom je al een heel eind. En wees je bewust van waar je iets plaatst. Dat zijn onze richtlijnen bij GHOR MWB.

Persoonlijk, en vooral in relatie tot Twitter, vind ik dat je bij het plaatsen van een bericht kunt nadenken over de volgende regel (een van mijn favorieten): "Behandel een ander zoals je zelf behandeld wenst te worden."

Als je soms ziet wat er over mensen getwitterd wordt.... En natuurlijk, ik geef ook graag mijn mening, ook over anderen. Ik ben de eerste die dat toegeeft. Maar wees respectvol.

Ik herinner mij bijvoorbeeld de tweets over de burgemeester van Moerdijk ten tijde van de brand bij Chemie-Pack. Waar was toen het respect gebleven? Soms lijkt het wel alsof men het gevoel heeft van "ach, het is maar Twitter". Twitter lijkt onpersoonlijk maar juist via een medium als Twitter bereik je de 'hele' wereld.

Nou is het ook weer niet nodig om bang te zijn om iets online te plaatsen. Denk maar zo, je kunt het altijd weer intrekken.

Gebruik geen HOOFDLETTERS tenzijn je iets op het net wilt SCHREEUWEN.

Lees je bericht goed na op spelfouten. Persoonlijk ben ik hier allergisch voor. Het komt gewoon dom over. En dat is niet wat je over wilt brengen op anderen.

Ten slotte: ken je het bestaan van "Trolls"? Trolls zijn gebruikers van internetpodia die andere gebruikers opzettelijk proberen uit te lokken tot een ruzie, of ze kwaad proberen te maken. Gewoon negeren die Troll. "Don't feed the Troll" is het motto.

En lukt dat niet? Dan kun je hem altijd nog doorverwijzen.
Naar het sprookjesbos wel te verstaan....   

Groet,

Wendy

Toekomst: Een twitterende Veiligheidsregio Antillen

Deze week deel II van gastblogger en collega Monique de Bekker!

Veel plezier met haar blog.

Wendy

Bij het schrijven van mijn vorige blog zat ik in het vliegtuig onderweg naar het zonovergoten en warme Curaçao en inmiddels zitten we heerlijk op de veranda van het gehuurde huisje.

Kort na aankomst ben ik er achter gekomen dat het begrip 'draadloos internet' niet overal hetzelfde betekent. Bij het reserveren van het huisje werd gevraagd of we gebruik wensten te maken van draadloos internet zodat een en ander dan bij aankomst voor ons geregeld zou zijn. Mooi, want dan kon ik van een afstand het CIA project volgen. Dus de iPad en een smartphone mee.

Maar... draadloos internet betekent op Curaçao een kastje dat een internetsignaal uit de lucht plukt (draadloos) en dat signaal vervolgens via een draad in een laptop laat uitkomen. Niet helemaal mijn idee van draadloos internetten, dus de iPad mag terug in de koffer om er vervolgens niet meer uit te komen tot de terugreis.

Na een aantal dagen wil je toch wel eens weten hoe het in Nederland gaat, dus net wakker toch even de telefoon gepakt om op het mobiel datanetwerk Twitter en Nu.nl te checken.

Mijn collega's zijn nog erg rustig op Twitter. Maar wat ik wel zie is dat ze druk zijn met feestjes, wielerwedstrijden, een bierbrouwerij en pannenkoeken bakken.

Ook merk ik een bericht op van een van de CIA-deelnemers over NL-alert, het gebruik van Twitter en sms als waarschuwing bij een ramp, naast de sirenes en de rampenzender. Goed bericht, benieuwd vanaf wanneer het ingevoerd wordt!

Na afsluiting van internet verschijnt er een melding dat er een open Wifi-netwerk is gevonden... Whoehoe, mijn buren blijken een onbeveiligde internetverbinding te hebben. Ben ik de komende dagen toch gratis op de hoogte van het thuisfront.

Weer helemaal up-to-date van al het nieuws vertrek ik naar het strand, waar na een paar uur ineens grote zwarte rookwolken het zonlicht tegenhouden. Grote brand. Zou de brandweer al onderweg zijn? Ik twitter of iemand weet of de COPI-bak (container voor het Commando Plaats Incident bij een Nederlandse grip 1) er al staat. Collega's laten vanuit Nederland weten dat ze onderweg zijn, maar dat de aanrijdtijd voor Curaçao nu eenmaal wat langer is. Ik wacht rustig af en kijk op Twitter of de overheid daar twittert over de brand. #Curacao levert helaas geen resultaten op, dus ik ga er maar vanuit dat het inzetten van Twitter tijdens crises hier nog niet is doorgedrongen.

Meteen vraag ik mij ook af hoe hier multidisciplinaire inzetten worden geregeld. Kennen ze hier een veiligheidsregio? Misschien kan onze veiligheidsregio Curaçao en de BES-eilanden adopteren? De Veiligheidsregio Antillen... Ik ben voor! En ik stel me direct beschikbaar voor een uitwisseling van een paar jaar.

De brand is inmiddels weer geblust, mijn telefoon gaat uit, ik droom nog even verder over de toekomst en geniet van een rustige vakantie met zon, zee en strand.

Monique